.png)
​
Het gouden midden tussen
vrijheid en nabijheid
​
- overwinnen van Verlatingsangst -
WORKSHOP 4
​
Liefde en afhankelijkheid
Sommige mensen neigen er op grond van bepaalde persoonlijkheidskenmerken toe, steeds opnieuw in ‘ziekmakende’ relaties te belanden en zich er eindeloos lang aan vast te klampen. Ze vormen zogezegd de tegenpool van mensen met bindingsangst. Terwijl mensen met bindingsangst afstand houden om krenking en ‘inbeslagname’ door de ander te voorkomen, proberen afhankelijk personen juist altijd zo dicht mogelijk bij de geliefde ander te zijn, omdat elke scheiding en afstand hen angst aanjaagt. Terwijl mensen met bindingsangst angst voor overgave koesteren, zijn afhankelijke personen bang voor zelfstandigheid. Zelf zijn die laatsten zich alleen bewust van grote angst voor verlies. Op een dieper niveau gaat daarachter de angst schuil, op eigen benen te moeten staan en het leven in eigen handen te moeten nemen. Ze hebben de ander nodig om zich mens te kunnen voelen en te kunnen leven. Door hun persoonlijke ontwikkelingsgeschiedenis hebben ze hun eigen ‘ik’ niet sterk genoeg kunnen ontwikkelen en hebben daardoor een sterk ‘ik” van buitenaf nodig die hun houvast biedt. Maar hoe afhankelijker ze zich van de ander maken, des te zwakker zijzelf zich voelen. Om zelfstandiger te worden, moeten ze zich minder vastklampen en meer afstand bewaren. Maar dat roept hun verliesangst wakker, en dus kunnen ze deze verlossende stap niet zetten.
Verlatingsangst:
Zoals gezegd is het woord verlatingsangst een goede beschrijving van waar het over gaat. Mensen met verlatingsangst zijn bang dat ze verlaten worden. Formeel gaat het dan over “belangrijke hechtingsfiguren”. Daarbij kun je denken aan de partner, kinderen, familie, gezinsleden of vrienden.
​
Natuurlijk is het nooit leuk om verlaten te worden door iemand waar je aan gehecht bent. Als je partner je verlaat is het normaal dat je daar overstuur van bent. Het gaat dan om een buitensporige angst voor verlating. Daar hoort bijvoorbeeld bij dat je al aan het piekeren bent over verlies of bedrog terwijl er nog helemaal geen tekenen van zijn. Je partner is bij wijze van spreken al tien jaar bij je en toch maak jij je nog elke dag zorgen dat hij je plots kan gaan verlaten.
​
Om zo dicht mogelijk bij de partner te kunnen zijn, moeten ze zich volmaakt kunnen aan-passen, want zelfstandigheid en individualiteit kunnen afstand scheppen. Hoe meer iemand zijn eigen persoonlijkheid ontwikkelt en zich individueel ontplooit, des te sterker onderscheidt hij zich van de ander. Hoe scherper de contouren van de eigen persoonlijkheid, des te duidelijker de grenslijn tussen ‘jij’ en ‘ik’. Daarom doen afhankelijke personen zoveel moeite zich aan andermans behoeften aan te passen, zichzelf zogezegd naar het beeld van de ander te vormen. Voorwaarde daarvoor is, dat ze de eigen verlangens en behoeften zoveel mogelijk loochenen, deze ‘idealiter’ niet meer bespeuren. Want hoe sterker mijn verlangen, des te energieker probeer ik het in te lossen
