.png)
"Als ik een schrijver was en dood', wenste Roland Barthes, “zou mijn liefste wens zijn dat mijn leven door een vriendelijke en zorgeloze biograaf werd gereduceerd tot een paar details, voorliefden en neigingen, zeggen we maar 'Biographemen' ".
Roland Barthes, in „Über mich selbst“.
Ik houd bijvoorbeeld van een bruine boterham, belegd met een mengsel van tonijn & mayonaise, af en toe een paar dagen lang alle seizoenen van Game of Thrones in één keer bekijken, nieuwe mensen ontmoeten, Woodstock, gedachten over de Big Bang en wat hier vóór gebeurde, piano spelen, lezen, schrijven, verhalen vertellen, op Camino gaan, de geur van vers gemaaid hooi, vissen, op reis zijn, op een eiland waar geen strooilicht is naar de sterren kijken, kamperen, mezelf verliezen in de ogen van een mooie vrouw, mediteren, loslaten, geïnspireerd worden, enthousiasme, Amsterdam, New York, Berlijn, hippies, eigen geteelde marihuana, met drones vliegen, LSD trips, extasy en extase, brood bakken, gerookte paling en zalm, koken, in een vreemde stad de weg kwijt raken en terug vinden, Apple hardware, tuinieren, fotografie, op mijn e-bike naar Stonehenge, sneeuw (hoe meer hoe liever), spelen met mijn kleinzoon Cyrus, Nederlandse erwtensoep, seks, sigaretten rollen, Serrano-ham, Beatles and Rolling Stones, Bob Dylan, Bach en Mozart, sciencefiction, een koud biertje, whisky single malt, verliefdheid, stervenden begeleiden, therapiesessies geven, ontroering, mystiek, leven in een liefdevolle relatie, spiritualiteit, de vraag waarom, lucide dromen, strand, de Dalai Lama, boeddhisme, het leren van nieuwe talen, vrouwen die niet vragen hoe ze eruit zien, dankbaarheid.
Waar ik niet van houd: Vreemdelingenfobie, natte kou, dogma's en dogmatici, Trump en Nixon, materialisten, verveling, lawaai, dronkaards, pijn, gebruiksaanwijzingen, te veel orde, politieagenten met laserapparatuur, grenscontroles, brandnetels, bergen, volksmuziek, carnaval, reclamespots, auto's, hooligans, geschreeuw, natte voeten, blaren, pijnlijke knieën, rugpijn, hypocrisie, telefoongesprekken, warme melk, geweld gepaard met domheid, mensen die geen vragen meer hebben, wachten bij de kassa, zweetgeur in sportschool, gevangenissen, files, een week lang geen dromen, de kleur geel, te weinig geld, mij aanpassen, eentonigheid, verlaten treinstations, gevangen worden, verwarring, de kerk, het schrijven van dit deel van deze lijst, zonder lift op de 4e verdieping wonen, vrouwen die mij vragen of ze niet te dik zijn.
Ik realiseer me dat het makkelijker is voor mij om op te schrijven wat ik waardeer. Maar zonder het tegendeel, zou het leven saai zijn. Juist de conflicten zorgen voor afwisseling en avontuur. Al vroeg in mijn leven begint dit heen en weer.
Mijn ouders zijn drie jaar na de oorlog in Eindhoven getrouwd. Kort na de oorlog in een anti Duits Nederland, imiteerde mijn moeder die uit Luxemburg kwam en een zwaar Duits accent had, een doofstomme.
Toen ze zwanger was van mij en ging winkelen, had Margot kleine briefjes bij zich die haar man Hubert voor haar had voorbereid. Bij de bakker liet ze vervolgens de boodschappenlijstjes zien die hij had geschreven en wees woordeloos naar het brood dat ze wilde kopen.
Toen ik drie jaar na mijn geboorte nog steeds niet sprak, werd ik eerst naar de oorarts, en toen die niets vond, naar de kinderarts gebracht om de oorzaak hiervan te onderzoeken. Dat ik in de buik van mijn moeder haar signaal ontvangen had dat het te gevaarlijk was om te spreken, bedacht niemand. Dan, van de ene dag op de andere, kon ik praten. In hele zinnen, zei mijn moeder later trots.
Komentar