"The newspapers said, say what're you doing in bed, I said we're only trying to get us some peace."

The Ballad of John and Yoko

Uit mijn brievenbus stak een brief die meteen door zijn rode rand opviel. Stadsarchief Amsterdam stond erop. Er zat een uitnodiging voor de opening van de fototentoonstelling van Cor Jaring in. Mijn ogen vlogen over het papier om een naam te vinden van degeen die me had uitgenodigd, maar ik vond niets.

De tentoonstelling was gedateerd op 12 maart 2015; dit is ook mijn verjaardag, de dag waarop ik 65 word en ik officieel met pensioen ga. De uitnodiging lag al een paar dagen naast mijn laptop en gaf me porretjes. Ik belde op naar Amsterdam en kreeg de directeur van het stadsarchief aan de lijn.

“Ik heb een uitnodiging van jullie gekregen en heb geen flauw idee van wie hier achter zit.” “Stuur me een email met je vraag, want ik zit hier in een vergadering.” antwoordde hij. Een uurtje later kreeg ik zijn antwoord: “Ha Martien, Je bent uitgenodigd op verzoek van de familie van Cor Jaring. Met groet, L.”

Nu was mijn nieuwsgierigheid pas echt gewekt want ik kende geen familie Jaring. De email had me niet veel verder gebracht. Vervolgens ging ik op zoek naar foto’s van Cor Jaring en vond ze in het Amsterdams Stadsarchief.

De beroemdste foto's van Cor zijn die van John Lennon en Yoko Ono 1969 op een kingsize bed in het Hilton Hotel , waar ze voor de vrede demonstreren.

Verder vond ik in het online Amsterdams Stadsarchief de beroemde rookbommen foto van Claus’ en Beatrix’s huwelijk; een zwart-wit foto van Cor, waar een rookbom dikke vette witte wolken verspreidt op een paar meter afstand van de gouden koets. De hele entourage straalt een bizarre, surreële rust uit, alsof nog niemand door heeft wat hier gebeurt. Twee geüniformeerde mannen op de voorste beiden koetspaarden, buigen zich naar elkaar toe. De jongere lijkt naar de oudere te luisteren en deze twee lijken de enige in het tafereel, die nota van de grote wolk hebben genomen.

Even later stoot ik foto’s van de Nieuwmarktrellen. Weer rookbommen en politie te paard met geheven slagstokken.

Ik was toen 25 jaar en zat er midden in. Van Hans K. had ik zijn woning

gekregen, toen hij een woonboot aan de Magere Brug had gekocht. De woning bevond zicht op de derde verdieping van een kraakpand "de Rode Leeuw" op de Nieuwmarkt. Mijn kamer keek uit op de Waag. Ik las indertijd alles wat ik in handen kon krijgen over OOBES (Out Of the Body Experiences – uittredingen). Een week voordat de rellen begonnen, vertelde ik Hans dat ik het liefst een kloostercel had, waar ik in alle rust eindelijk kon gaan schrijven aan ons boek “Lekker gek”. Een week later ging mijn wens ten dele in vervulling. Omdat het kraakpand waar ik woonde tijdens de rellen door ME-ers was afgezet, kon ik mijn woning niet meer in. Ik ging op een postje naast Viktor van de Vlaggenboot zitten, een wat oudere man die helemaal in het stadsbeeld van toen paste: Grote grijze mantel, lang wit kroeshaar en dito baard, John Lennon brilletje. Hij woonde op een boot die van boven tot onder met vlaggen getooid was. “Alles is Maya (illusie),” zei hij tegen me en ik knikte instemmend.

Op dat moment rende 4 ME-ers naar me toe, gooiden me op de grond en sloegen me met hun knuppels op mijn rug. Even later zat ik geschokt en aan mijn hoofd bloedend in een politiebusje op weg naar het Huis van Bewaring 1 op het Kleine-Gartmanplatsoen. Na een kort verhoor waarin me gevraagd werd te bekennen, dat ik naar politie agenten met stenen had geworpen, zat ik in een cel van 2,5 bij 3,5 meter voor de komende 33 dagen. Mijn wens naar een cel was in vervulling gegaan. Toeval? Serendipiteit? Alles Schall und Rauch?

Dit laatste is een Duitse gezegde aus Goethe's Faust en betekent zo iets als Maya, Illusie, alles is zonder betekenis en vergankelijk. Ik zat op de rand van mijn bed en staarde naar de toilet in de hoek. Een chlorig luchtje bereikte mijn neus. Alles had zijn zin verloren, waarvoor kon dit goed zijn? Ik had toch geen stenen gegooid? Toen ik diep in slaap was, had ik een uittreding en verliet ik de gevangenis. Het energielichaam dat het fysieke lichaam verlaat, heet niets voor niets "The Body of Desire!" dacht ik toen de volgende ochtend in mijn cel wakker werd.

#toeval #coincidence