Een paar dagen geleden werd ik huilend wakker uit een droom waarin ik mijn kinderen zo miste dat ik mijn verdriet niet langer kon tegenhouden. Dat gebeurt niet vaak zo vaak in mijn leven, toch deed het zo goed om gewoon te huilen omdat ik hen om mij heen miste.

Twee dagen later werd ik met een gevoel van grote dankbaarheid uit een droom wakker. Een stem die me zei hoe ongelooflijk rijk 2014 voor me geweest was, klonk nog na in mijn oor. Het was 4 uur ’s ochtends en in de stilte van de nacht kwamen al de gebeurtenissen van 2014 voorbij en begon ik deze als geschenken te zien.

Januari ging ik voor het eerst naar de schrijverscursus en ontmoette daar een stel mensen met wie zich een vriendschap begon te ontwikkelen. Paralel startten Zwaan en ik een project in Assendelft en ipv één avond moesten we twee lezingen avonden geven. Bedankt Zwaan dat we weer aan werk mochten! Hoe snel en graag de mensen naar onze workshops kwamen! Hoe gemakkelijk het was om samen met jou in volste vertrouwen te werken en uit te wisselen.

En dan die lieve Koppertjes in Assendelft die voor de hele entourage zorgden: Ger, Marion, Heidi, jullie maakten dat de groepen überhaupt konden plaatsvinden. Dank jullie allemaal!

In April vond ik „Meine Ernte“ en huurde een groentetuin van 90 m2. Fanatiek als ik ben, was ik er bijna iedere dag een paar uur en genoot ik als een kind in de zandbak met zijn vormpjes en speeltjes. Dit zelfde kinderlijke enthousiasme werd ook mijn valkuil toen ik bij het postjes rammen even niet oplette en ik twee vingers brak onder een 25 kg zware voorhamer, (door mijn vriend Andre bediend), die mijn hand trof inplaats van het 1,6m lange houten paaltje. Nu 7 maanden later kan ik gelukkig weer alle vingers bewegen. Thank God!

De tuin werd vanaf toen een trouwe begeleider en ik kon er letterlijk elke dag levenslust, vitaminen en rust tanken. Thank you little green friends that mostly & gladly landed on my plate and were eaten with great delight!

Ook dit jaar weer waren er een intensives; mensen in een crisis kwamen naar ons in Dortmund en werkten intensiefst aan zichzelf. Hoe is het mogelijk dat nu nog steeds, na al die jaren de stroom van Dortmund-gangers nooit is afgebroken. Dank jullie allemaal. Het is zo’n mooi werk om 5 dagen met iemand de reis naar en met het Goddelijke kind te maken. Elke life story even uniek als geen andere, als de beroemde sneeuwvlok die nooit twee keer hetzelfde is. En tegelijkertijd heelt de menselijke liefde het gewonde kind in je hart, alle pijn die en de liefde weer laten stromen.

En dan in Mei van een grauwe staar en bijna blind op één oog naar 110% nieuwe zichtkracht; kleuren die zo intensief werkten als een mescaline trip. De oogarts zei me dat ik een van de weinigen was waar de operatie zo goed lukte. Dank je artsen en helpers voor jullie superwerk! Vanaf nu geen bril meer, alleen voor het lezen heb ik er nog een nodig. Als ik las dat grauwe staar onder anderen door roken kan ontstaan, ben ik 18 Augustus hiermee tot op de dag van vandaag gestopt. Thank you, my body says to my soul.

Na twee maanden van ernstige rugklachten in september en oktober vond ik december het Instituut Grönemeyer in Bochum waar een arts meteen MRT scan en één prik een einde maakte aan een maandenlange pijn en een half verlamd rechter been.

In de zomer heb ik me dan een e-bike gegund en reed ik meer dan 1000 km tegen de „Sucht" want een van de dingen die ik van de rookverslaving geleerd heb, is dat je je beloningssysteem moet ombouwen om niet meer te hoeven roken. Ik vind het heerlijk overal op de fiets naar toe te gaan.

Ik ben dankbaar voor Verena, mijn levens,-sparring, vriendin en vrouw, partner, die haar studie zo goed doet, voor Christian die dit jaar director IT van de New York universiteit werd, voor Clarissa die met volle kracht in Kamp-Lintfort op weg is een groene ingenieur te worden.

En aan het eind van het jaar zijn de vooruitzichten voor 2015 beter dan voor 2014.

Kortom: een GROOT DANKJEWEL aan iedereen!

Harte groet

MARTIEN