Als dit universum in zijn miljoenvoudige orde en precisie het resultaat van een blind toeval zou zijn, dan is dat net zo geloofwaardig als wanneer een drukkerij explodeert en alle druklettertjes weer op de grond terecht kom en in de voltooide en foutloze vorm van het woordenboek." Albert Einstein

Soms twijfel ik aan me zelf wanneer ik dingen "weet" die ik niet zomaar kan weten, ik aan mensen dit onbewijsbare "weten" verder geef zonder de zekerheid te hebben dat dit "weten" ook waar is. Een goede vriendin van mij die medium is , heeft hier ook soms last van en vraagt zich af of dat wat je verder geeft aan anderen misschien niet waar is maar ook of dat wat ze verder geeft de ander echt verder helpt.

Ik "zag" eens tijdens een gemeenschappelijke groepsmeditatie dat een jonge man iemand anders had omgebracht. Ik deed dit beeld eerst met een schouderophalen af, maar het beeld verdween niet. Aan het eind van de workshop gingen we als groep ergens in Berlijn wat eten. Het was nog vóór de val van de muur in '89 en de cafes, dancings en restaurants hadden geen sluitingstijd. Omdat mijn vlucht pas volgende ochtend zou gaan en deze jongeman in de buurt van de muur woonde waar ik de Oostduitse luchthaven Schönefeld kon bereiken, nodigde hij me uit om bij hem te overnachten. Ik dacht dat hij een logeerkamer had maar toen we aankwamen bleek zijn woning uit één grote slaapkamer te bestaan. Even later na nog een grote cognac lagen we in het kingsize bed en sliepen in. Een paar uur later hoorde ik naast me iemand huilen. Het duurde even voordat ik wist waar ik was maar hij had gemerkt dat ik wakker was en vroeg me of hij me iets mocht vertellen. Ik ging rechtop zitten en hij zei: "Ik heb iemand omgebracht" En hij vertelde mij zijn verhaal. Hij begon weer te huilen en ik nam hem in mijn armen. Ik wist nu dat het beeld dat ik gezien had echt was geweest." Ook was ik blij dat ik dit beeld niet in de groep verteld had. Deze biecht was voor hem een hele opluchting. Kort daarna kreeg ik van zijn ex-vrouw een telefoontje: F. was bij een ongeluk omgekomen. Hij was op weg geweest naar de politie om zich aan te geven.

Onlangs vertelde me mijn co-therapeutin en goede vriendin een droom die ze 's nachts voor de tweede dag van een workshop gehad had: "Ik zag een moeder en dochter een trap naar de hemel beklimmen.... half 7 en 6 driekwart.... Om half zeven eindigde de groep, om ongeveer kwart voor 7 werd X. gebeld met het nieuws dat haar moeder is overleden is. Pfff.... hoeveel bewijs kun je krijgen in één dag tijd!?" Een paar dagen later overleed toen ook nog haar eigen moeder.

Iedereen beleeft in zijn leven in meerdere of mindere mate dergelijke "toevallen". Carl Jung heeft eens gezegd dat de hoe meer "toevallen" in ons leven plaatsvinden, hoe zinvoller we ons leven ervaren. Ik zelf ervaar dat ook als iets gebeurt dat we niet met toeval kunnen afdoen maar eigenlijk een teken is voor de zinvolheid van je eigen bestaan. We hoeven alleen met de ogen van ons hart naar de gebeurtenis te kijken en "weten" dat dit niet voor niets gebeurde.

Martien Janssen